Rada naukowa

Alma Mater Profesor Sławomiry Wronkowskiej-Jaśkiewicz jest Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Na tej uczelni w roku 1971 uzyskała stopień doktora nauk prawnych, a następnie w roku 1982 stopień doktora habilitowanego nauk prawnych. W 1995 roku z rąk prezydenta Lecha Wałęsy otrzymała tytuł profesora.

Już po pierwszym roku studiów została zaproszona przez Profesora Zygmunta Ziembińskiego do udziału w jego proseminarium, a następnie została członkiem eminentnego zespołu badawczego tego wybitnego naukowca. Po latach wspominała o tym: „Profesor Zygmunt Ziembiński szczęśliwie wyłowił mnie po pierwszym roku studiów zachęcając do udziału w swoim proseminarium. Zanim jeszcze podjęłam decyzję, czy wolałabym być w adwokaturze czy w sądzie, zaproponował mi pracę na uniwersytecie. Szczęśliwie, bo pewnie bym sobie źle radziła jako prawnik w praktyce”.

W swojej działalności naukowej zajmuje się przede wszystkim problemami tworzenia prawa. Swoje naukowe zainteresowania realizowała ona w praktyce, zasiadając w latach 1988-2006 w Radzie Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów oraz współtworząc aplikację legislacyjną, którą następnie kierowała. Wraz z profesorem Maciejem Zielińskim współtworzyła zasady techniki prawodawczej.

W latach 2010-2019 pełniła funkcję sędziego Trybunału Konstytucyjnego. W tym okresie podejmowała starania, aby upowszechnić wiedzę na temat zagadnień teoretycznoprawnych i zasad poprawnej legislacji. Sprzeciwiała się trybowi funkcjonowania Trybunału Konstytucyjnego po roku 2015. Swoje stanowisko zajęła i szczegółowo uzasadniła w zdaniu odrębnym wyroku z dnia 16 marca 2017 roku, w sprawie o sygn. akt Kp 1/17.

Pisała wówczas m.in.: „W zaistniałym stanie rzeczy, działając w nadzwyczaj złożonych okolicznościach, mimo świadomości, że orzeczenia wydawane przez niewłaściwie obsadzone składy orzekające są obarczone istotną wadą proceduralną, decyduję się nadal wypełniać sędziowską powinność, by nie eskalować działań zmierzających do ograniczenia możliwości wykonywania przez Trybunał funkcji powierzonych mu przez ustrojodawcę. Czuję się bowiem związana obowiązkiem stania na straży Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który przyjęłam na siebie, składając uroczyste ślubowanie”.

Profesor Tomasz Gizbert-Studnicki, idąc w ślady swojego ojca prof. Franciszka Gizbert-Studnickiego – wybitnego teoretyka prawa – związał swoje życie naukowe z Wydziałem Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na tej uczelni pod kierunkiem prof. Kazimierza Opałka w roku 1974 uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych na podstawie pracy doktorskiej pt. „Stwierdzenia faktyczne w procesie stosowania prawa”. Następnie w roku 1979 uzyskał stopień doktora habilitowanego, zaś w roku 1989 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk prawnych.

W roku 1988 objął funkcję kierownika Katedry Teorii Państwa i Prawa (obecnie Katedra Teorii Prawa). Wypromował kilkunastu doktorów, a także był recenzentem w wielu przewodach doktorskich, habilitacyjnych i profesorskich. Kierował licznymi projektami badawczymi m.in. grantem „Granice analitycznej teorii prawa”. Współorganizował wiele konferencji naukowych krajowych i międzynarodowych, w tym Światowy Kongres Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej w Krakowie. Autor lub współautor ponad stu publikacji naukowych.

Jest także współautorem wydanego o godz. 9:00 w dniu 14 grudnia 1981 roku apelu do społeczeństwa polskiego, w którym podano, że wprowadzenie stanu wojennego było nielegalne, a odpowiedzialnych za jego wprowadzenie nazwano juntą wojskową. W apelu czytamy: „Niepodporządkowanie się poleceniom junty nie stanowi naruszenia prawa.